BIOGRAFIE
Herman Maes groeide op in Kinshasa, Congo, in een artistieke familie. Zijn grootvader was Karel Maes, een pionier van de abstracte kunst in België. Op zijn zevende verhuisde hij naar België. Hij studeerde Schilderkunst aan de 'Provinciale Hogeschool Limburg' in Hasselt. Tijdens zijn tweede jaar, in 1979, won hij de Godecharleprijs voor Schilderkunst. Vanaf 1983 ging hij aan de slag als lesgever aan de 'Academie voor Beeldende Kunsten' in Heusden-Zolder. Herman Maes bleef naast het lesgeven actief in het artistieke milieu: hij stelde tentoon in binnen-en buitenland, en was lid als voorzitter en ondervoorzitter van de kunstenaarsorganisatie 'Nieuw Internationaal Cultureel Centrum ('Nicc', 2000-2004). Sinds 2009 woont en werkt hij in Hasselt en Londen. Herman Maes is eveneens curator van tentoonstellingen die handelen over de historische Avant-Garde in België.
WERK
Al van jongs af aan ervaart Herman Maes de realiteit als een synthese, het samenvallen van tegendelen. Hij gaat in de schilderkunst op zoek naar manieren om die veelheid uit te drukken (en heeft zich hierdoor bevrijd van het Modernisme, waar zijn grootvader Karel Maes een exponent van was). Herman Maes gebruikt hierbij het hele vocabularium van de schilderkunst. Hij is een postmodernist: hij sluit niets uit. Slechts de materie beperkt het resultaat. Zijn assemblages zijn gegroeid vanuit de behoefte om zijn schilderijen om te zetten in de realiteit. Ze zijn een mengvorm van bestaande voorwerpen die vervormd worden en zo hun eigenlijke betekenis verliezen. Net zoals zijn schilderijen en tekeningen bestaan ook zijn installaties uit elementen die soms herkenbaar zijn, maar soms ook niet. Zo bevindt zijn werk zich voortdurend in die schemerzone: tussen abstractie, dromen en realiteit. Tussen suggereren en exact-zijn. Herman Maes gelooft niet in de verpersoonlijking van kunst, of het hebben van een persoonlijke stijl die iedereen herkent. In zijn kunst vertrekt hij niet met een doel of vanuit een concept, en bestaat er geen verklaring waarom hij evolueert van het ene schilderij naar het volgende. Het is een voorwaarde voor vernieuwing in zijn werk. Ook hier speelt hij in dat schemergebied: wat is identiteit, wat is persoonlijkheid.
